W Polsce

Od kilku dni jestem w Polsce i spędzam święta z moją rodziną. Tak jak wspominałam, nie tykam nadal niczego słodkiego i nic nie jest w stanie mnie złamać. Chociaż moja mama upiekła ciasta, które dawniej uwielbiałam, to nie zjadłam ani kawałeczka i nie mam takiego zamiaru. Wiem jednak, że trochę przytyję, ponieważ jem normalnie, a to źle. Poza tym nie mam tu w ogóle ruchu, a siedzenie na tyłku to nic dobrego. Czuję się totalnie wytrącona z mojego rytmu, ze wszystkich nawyków. Czuję się cały czas źle, boli mnie głowa, bo fatalnie wpływa na mnie tutejszy klimat. To pewnie dlatego że tak rzadko jestem w Polsce. Przez ten klimat mam teraz różne problemy, ale to już inny temat.

Moje posiłki tutaj wyglądają tak:
- śniadanie - zwykle chleb pełnoziarnisty z serem, albo barszcz jeśli mama ugotowała
- drugie śniadanie - jogurt naturalny z owocami
- obiad - to co mama ugotowała, dzisiaj mięso z ziemniakami i sałatą
- popołudniu czasami coś zjem, czasami nie. Jeśli coś zjem, to sałatkę, mandarynki albo kawałek chleba
- czasami wypijam kawę z mlekiem

Myślę, że nie jest tak źle, ale marzę o powrocie do mojego rytmu. Opracowałam już szczegółowy plan, który wcielę w życie od 5 stycznia. Wtedy też wrócę do mojej pracy. I can't wait!!!!!!!!!!

Liczę, że do końca lutego, maksymalnie marca zrzucę 10 kg. Muszę, bo inaczej chyba się zabiję!!! Nie chyba, tylko na pewno to zrobię, bo nie mogę patrzeć na siebie w lustrze. Bierze mnie takie obrzydzenie do siebie samej, że już nie mogę tak dalej żyć. I nie będę, jeśli nie osiągnę celu.